بررسی ساختار فسیل استخوان گوش ۳۰ میلیون ساله نشان می‌دهد که تکامل توانایی پژواکیابی بیش از یک بار اتفاق افتاده است.
سی‌تی‌اسکن فسیل ۳۰ میلیون ساله نشان می‌دهد که پژواکیابی بیش از یک بار تکامل یافته است. دیرینه‌شناسان دانشگاه واندربیلت در حال جستجوی ریشه‌های تکاملی صداهای مخصوصی هستند که دلفین‌ها و گرازماهی‌ها از خود تولید می‌کنند؛ بخشی از توانایی پژواکیابی کمیابی که به آن‌ها اجازه می‌دهد به‌طور موثری در محیط تاریک جهت‌یابی کنند. نتایج این پژوهش در مجله‌ی Biological Letters منتشر شده است.
این پژوهشگران، یکی از نخستین گروه‌ها در جهان هستند که به‌منظور کشف منشا این توانایی، از سی‌تی اسکنر کوچکی برای بررسی یک فسیل استخوان گوش ۳۰ میلیون ساله از گونه‌ای که شبیه اولمپیستوس آویتوس است، استفاده کردند. این جانور عضوی از خانواده‌ی نهنگ‌های دندان‌دار بوده که قبل از ظهور دلفین‌ها و گرازماهی‌ها از بین رفتند و در منطقه‌ای که اکنون ایالت واشنگتن است، زندگی می‌کردند.
نتایج سی‌تی‌اسکن نشان می‌داد که تاب‌خوردگی‌های مارپیچ حلزونی گوش این جانور نسبت‌به جانوران دریایی که از پژواکیابی استفاده می‌کنند، بیشتر بوده و ساختاری مانند حلزون گوش پستانداران سم شکافته‌ی خشکی داشته است. ریچل راسیکوت، پژوهشگر مطالعه می‌گوید:
تئوری ساده این است که یک منشا برای پژواکیابی در دلفین‌ها وجود دارد و ما آن را در جد ۳۰ میلیون ساله‌ی آن‌ها پیدا کردیم. اکنون اعتقاد داریم که ویژگی یادشده در این تبار فقط یک‌بار تکامل پیدا نکرده، بلکه بیش از یک بار و در بیش از یک خط تکاملی دچار تکامل شده است. این موضوع حداقل در زنوروفیدها که منقرض شدند و در بخش‌هایی از گروه نهنگ‌های دندان‌دار امروزی به چشم می‌خورد. به‌علت اینکه پژواکیابی ازنظر جهت‌یابی در آب‌های تاریک مفید است، به احتمال زیاد انتخاب طبیعی با توسعه‌ی این صفت در شاخه‌ای که زنده مانده‌اند، وارد عمل شده است.
سیمون داروک، پژوهشگر دیگر مطالعه می‌گوید:
آگاهی از منشا پژواکیابی به حفاظت از موجودات امروزی که از آن استفاده می‌کنند، ازطریق درک این موضوع که آن‌ها چگونه صداهای حاصل از موتور کشتی‌ها و دیگر دستگاه‌ها را درک می‌کنند، کمک می‌کند. اغتشاش صوتی حاصل از این صداها می‌تواند موجب رویدادهای آسیب‌زننده‌ای شود. اگر ما بتوانیم این راز را کشف کنیم، شاید در حفاظت از گونه‌هایی مانند گرازماهی کالیفرنیا که در معرض خطر انقراض قرار گرفته است، بهتر عمل کنیم. همچنین اگر بتوانیم قرینه‌سازی‌هایی برای شکل گوش داخلی و تطابق آن برای فرکانس‌های مختلف انجام دهیم، می‌توانیم بدون اسیر کردن حیوانات و بمباران آن‌ها با صداهای مختلف تاثیر صدا را روی آن‌ها پیش‌بینی کنیم.
به‌عقیده‌ی پژوهشگران، دیرینه‌شناسان باید نمونه‌های بزرگ‌تری از اجداد نهنگ‌های دندان‌دار و گونه‌های کمیاب امروزی را جمع‌آوری و اسکن کنند.
منبع خبر
