در حالی که از دهه‌های پیش اقداماتی برای جلوگیری از صدمه بیشتر به لایه اوزون و ترمیم آن انجام شده، اما تحقیقات جدید نشان می‌دهند که روند این ترمیم نه تنها همچنان ادامه داشته و کامل نشده، بلکه اشعه فرابنفشی که از سوراخ لایه اوزون عبور می‌کند یکی از دلایل اصلی تغییرات اقلیمی و محیطی کره زمین و تحت تاثیر قرار گرفتن زندگی موجودات آن است.

سوراخ شدن لایه اوزون در دهه‌های 80 و 90 میلادی موضوع نگران کننده‌ای برای محیط زیست بود و تحقیقات CFC ها را  مقصر تخریب آن نشان می‌دادند. به همین دلیل در سال 1987 پروتکل مونترال برای منع استفاده از این مواد در یخچال‌ها و آئروسل‌ها، به امضا رسید.

حالا محققان هیئت ارزیابی تاثیرات محیطی در سازمان ملل تحقیقی ترتیب دادند تا تاثیرات این موضوع را بر محیط زیست و جانداران بیشتر مورد بررسی قرار دهند.

به نظر می‌رسد بیشترین تاثیر سوراخ لایه اوزون روی نوسان قطبی (Antarctic Oscillation) باشد. این کمربند بادی که دور نیم‌کره جنوبی پیچیده شده  به صورت طبیعی به شمال و جنوب حرکت می‌کند. اما تحقیق اخیر نشان می‌دهد سوراخ اوزون که درست در قسمت بالای آنتارکتیکا در قطب جنوب قرار دارد، باعث شده کمربند بادی بسیار بیشتر از روند طبیعی‌اش به سمت جنوب منحرف شود. چنین جابجایی به سمت جنوب به صورت طبیعی هزار سال زمان می‌برد.

این حرکت در واقع نواحی اقلیمی را با جابجایی الگوهای بارش، دمای سطح دریا و جریان‌های اقیانوسی به همان جهت برده است. همین مساله باعث تغییر اقلیمی در تمام نیم کره جنوبی شده و مناطقی مثل استرالیا، نیوزیلند، آنتارکتیکا، آمریکای جنوبی، آفریقا و اقیانوس جنوبی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

علاوه بر این موارد موجودات زنده هم تحت تاثیر تغییرات اقلیمی قرار گرفته و از آن رنج می‌برند. بیشتر شدن سطح CO2 در اتمسفر باعث اسیدی شدن اقیانوس‌ها شده و اثرات مخربی بر زندگی جانداران دریایی می‌گذارد.

به نظر می‌رسد یک حلقه بازخوردی بین تغییر اقلیم و سوراخ لایه اوزون وجود داشته باشد. در واقع حضور گازهای گلخانه‌ای در لایه‌های پایین اتمسفر باعث سردتر شدن دمای بخش‌های بالاتر آن شده و سرما هم روند ترمیم لایه اوزون را کندتر می‌کند.