به تازگی نیویورک تایمز، در مورد جزئیات چگونگی بسته‌های توسعه نرم‌افزاری (SDK) گزارشی جنجالی را منتشر کرده و خبر از این موضوع داده است که بسته‌های نرم‌افزاری مخصوصاً انواع تبلیغاتی آن‌ها می‌توانند تمامی حرکات کاربران گوشی موبایل را بدون توجه به حفظ حریم شخصی آن‌ها ردیابی کنند. اهمیت این موضوع برای هر کاربری متفاوت است چرا که دیدگاه افراد درباره‌ی حد و حدود حریم شخصی نیز متفاوت است.
یکی از شرکت‌هایی که نیویورک تایمز در گزارش خود نام برده، فوراسکوئر (شبکه اجتماعی مکان‌یابی) است. فوراسکوئر اپلیکیشنی معروف است که استفاده از آن می‌تواند بسیار سرگرم کننده باشد مخصوصا اگر همراه‌با دوستانتان از آن استفاده کنید. اطلاعاتی که این سرویس از کاربران خود ثبت می‌کند، شامل داده‌های واقعی زمانی است که در نهایت منجر به ترابایت‌ها سابقه مکانی هر کاربر شده است. به‌نظر می‌رسد فوراسکوئر تا به حال از اطلاعات کاربران خود سوء استفاده نکرده است، اما اگر روزی شرکت یا سازمانی بخواهد از این حجم از اطلاعات سواستفاده کند، هیچ‌کس هیچ کاری نمی‌تواند انجام دهد.
زمانی‌که صحبت از حفظ حریم خصوصی می‌شود، اندروید ۱۰ جهشی بزرگ برای گوگل به حساب می‌آید و ردیابی مکانی یکی از دلایل آن است. اندروید ۱۰ نحوه‌ی اجرای برنامه‌ها را در پس‌زمینه تغییر می‌دهد. پاک کردن سابقه‌ی موقعیت مکانی ذخیره شده را برای کاربران آسان‌تر می‌کند و به کاربران این امکان را می‌دهد که جمع‌آوری داده‌های مکانی را در زمانی‌که از آن استفاده نمی‌کنید، متوقف کند.
البته گوگل هنوز هم می‌تواند موقعیت مکانی کاربران را ردیابی کند اما این شرکت مورد اعتماد اکثریت کاربران است و افراد کمی به گوگل در خصوص فروش داده‌های مکانی کاربران تردید دارند. درواقع جمع‌آوری این داده‌ها برای گوگل برای جهت‌دهی بهتر تبلیغات امری بسیار حائز اهمیت است. در صورتی که کاربران مرتبا داده‌های خود را حذف کرده یا تنظیمات حذف خودکار داده‌ها را فعال کرده باشند، گوگل نمی‌تواند آن‌ها را جمع‌آوری کند. اما خبر بد این است که تنها گوگل نیست که باید مراقب آن باشید.
درواقع هر اپلیکیشن دارای تبلیغات، از بسته‌های توسعه‌ی نرم‌افزاری تبلیغاتی استفاده می‌کند که این بسته‌ها می‌توانند موقعیت مکانی کاربران را ردیابی کنند. این موضوع ربطی به توسعه‌دهنده‌های اپلیکیشن ندارد چرا که آن‌ها مجبور هستند چنین برنامه‌هایی را به اپلیکیشن خود اضافه کنند تا بتوانند از این طریق کسب درآمد کنند.
زمانی‌که شما موافقت می‌کنید که موقعیت مکانی شما ردیابی شود، داده‌های مکانی شما به‌صورت پیوسته ذخیره خواهد شد. این اطلاعات شامل داده‌ی مکان تلفن همراه، بازه‌ی زمانی حضور در آن منطقه، و مقصد بعدی آن است. همه چیز معمولاً تحت عنوان آیدی تبلیغاتی ناشناس و نه با حساب واقعی شما نگه‌داری می‌شود.
نشریه‌ی تایمز نشان می‌دهد که چگونه این موضوع روشی عالی برای تعیین هویت هر کاربری است. احتمال این وجود دارد که افرادی مانند مقامات دولتی و دیگر مقامات رده‌بالا به خاطر اپلیکیشن‌های تلفن همراه خود نیز در حال ردیابی باشند.
اما بازهم موضوع به همین‌جا ختم نمی‌شود. اگر از تمام حساب‌های آنلاین خود خارج شوید، گوشی هوشمند جدید خود را بفروشید و موبایلی ارزان بخرید، باز هم اپراتور‌های مخابراتی توانایی ردیابی شما را دارند. شرکت‌های مخابراتی می‌توانند موقعیت مکانی کاربران خود را لحظه به لحظه ردیابی کنند و این اطلاعات را دراختیار هر کسی قرار دهند.
هر بار که تلفن همراه موقعیت خود را بررسی می‌کند تا مطمئن شود ارتباط خوبی دارد، موقعیت مکانی آن توسط شرکت مخابراتی ذخیره می‌شود و این اتفاق در هر ساعت صدها بار می‌افتد.
پاسخ بیشتر مردم به این موضوع این است که ما کار اشتباهی نمی‌کنیم و چیزی هم برای مخفی کردن نداریم، پس این موضوع اهمیتی ندارد؛ اما در مقابل افرادی هستند که متفاوت فکر می‌کنند. به‌نظر این افراد درست است که چیزی برای مخفی کردن وجود ندارد، ولی اشتراک اطلاعات شخصی موضوعی بسیار مهم است که باید خود در خصوص آن تصمیم‌‌‌گیری کنند.
به هر حال واقعیت این طور نیست. اگر تلفن همراه دارید، خواسته یا ناخواسته همیشه در حال ردیابی هستید.
