سازمان بهداشت جهانی (WHO) سرانجام در واپسین ساعات پنجشنبه اعلام کرد که همه‌گیری ویروس کرونا چینی به وضعیت اضطراری در سطح جهانی رسیده است. این ویروس از زمان انتشار در ماه گذشته تاکنون به بیش از ۲۰ کشور رسیده، هزاران نفر را آلوده کرده و مسافرت و کسب‌وکار را در سطح بین‌المللی تحت تأثیر قرار داده است. تدرس آدانوم، مدیرکل سازمان بهداشت جهانی در کنفرانسی مطبوعاتی در روز پنجشنبه گفت:

دلیل اصلی [اعلام وضعیت اضطراری]، وقایع کنونی چین نیست؛ بلکه به‌دلیل آنچه در دیگر کشورها درحال رخ دادن است. بزرگ‌ترین نگرانی ما، توانایی ویروس در انتشار به دیگر کشورها با سیستم‌های بهداشت ضعیف‌تری است که آمادگی لازم برای مقابله با آن را ندارد.

سازمان بهداشت جهانی، وضعیت اضطراری جهانی – با عنوان رسمی وضعیت اضطراری بهداشت عمومی - را رخدادی فوق‌العاده تعریف می‌کند که از طریق انتشار بین‌المللی بیماری به شکل‌گیری خطر سلامتی عمومی برای سایر کشورها منجر می‌شود و بالقوه به واکنش هماهنگ بین‌المللی نیاز دارد. این ششمین اعلام وضع اضطراری در دهه‌ی گذشته محسوب می‌شود. باوجود اعلام وضع اضطراری، سازمان بهداشت جهانی هنوز وضع هیچ‌گونه محدودیتی را برای مسافرت و تجارت توصیه نمی‌کند.

کمیته‌ی تنظیم مقررات سلامت بین‌المللی در سازمان بهداشت جهانی موظف است که شواهد پیرامون بحران‌های سلامت عمومی را بررسی و لزوم اعلام وضعیت اضطراری جهانی را توصیه کند. این کمیته هفته‌ی گذشته دو مرتبه تشکیل جلسه داد و هر بار از اعلام وضعیت اضطراری خودداری کرد. در آن زمان، آن دسته از اعضای کمیته که تمایلی به اعلام وضعیت اضطراری جهانی نداشتند، استدلال کردند که هنوز موارد کافی از ابتلا به ویروس در خارج از چین وجود ندارد.

به‌گفته‌ی دیدیه حسین، رئیس کمیته در کنفرانس خبری، اکنون کمیته تصمیم گرفته است که به دلیل افزایش شمار موارد ابتلا، افزایش شمار کشورهای تحت تأثیر و اخبار مربوط به اقدامات «پرسش‌برانگیز» علیه مسافران در برخی کشورها، اعلام وضع اضطراری را توصیه کند.

اعلام وضعیت اضطراری بین‌المللی به مدیرکل سازمان بهداشت جهانی اجازه می‌دهد تا توصیه‌‌هایی را نظیر هشدارها یا محدودیت‌های مسافرتی ارائه دهد که می‌توانند از انتشار ویروس یک بیماری جلوگیری کنند. این توصیه‌ها همچنین به سازمان بهداشت جهانی امکان می‌دهد تا اقدامات سلامت عمومی را از نزدیک در کشورهای تحت تأثیر بررسی کند. هرچند توصیه‌های این سازمان صرفا در حد پیشنهاد هستند؛ اما امکان الزام کشورها به پیروی از آن‌ها وجود دارد.