غول چینی صنعت فناوری، هواوی، گوشی‌های هوشمند خارق‌العاده‌ای می‌سازد. تقریبا هرکس که آشنایی مختصری با محصولات این برند داشته باشد، بی‌شک تصدیق خواهد کرد محصولات هواوی ارزش خرید زیادی دارند. در‌واقع، هر برندی که این‌گونه تعریف‌ و‌ تمجید می‌شود، قاعدتا محصولات بی‌نقص و موفقی تولید می‌کند. شوربختانه این شرکت چینی به‌‌دلیل تولید تجهیزات دیگری از‌جمله دکل‌های مخابراتی و ایستگاه‌های پایه‌ی 5G، با تحریم دولت ایالات متحده مواجه شده است و نمی‌تواند فناوری خود را به شرکت‌هایی‌ عرضه کند که داخل ایالات متحده کسب‌وکار دارند یا این فناوری‌ها را از آن‌ها بخرد. این بدان‌معنا است که سرویس‌های گوگل دیگر در محصولات هواوی پشتیبانی نمی‌شوند.

این امر باعث شد شرکت ثروتمند هواوی به‌تنهایی وارد عمل شود و مدل توزیع اپلیکیشن و فرم‌ورک سرویس‌های مختص خودش را تولید کند. گوشی هواوی میت ۳۰ پرو اولین پرچم‌دار اندرویدی شرکت مذکور بود که بدون سرویس‌های گوگل روانه‌ی بازار شد و در چین به‌خوبی توجه خریداران را به‌خود جلب کرد. بااین‌حال، هنگامی‌که محصول یادشده برای سایر نقاط جهان عرضه شد، فروش اندکی تجربه کرد.

دلیل فروش اندک میت ۳۰ پرو آن است که کاربران بیش‌ از اینکه به گوشی‌های هواوی نیاز داشته باشند یا محصولات این برند چینی را بخواهند، به سرویس‌های گوگل احتیاج دارند و خواهان استفاده از سرویس‌های غول فناوری آمریکایی هستند. گوشی‌های پرچم‌دار اندرویدی آن‌قدر خوب هستند که ایده‌ی خرید دستگاهی بدون نقشه‌های گوگل (Google Maps) و گوگل فوتوز و دیگر سرویس‌های این شرکت احمقانه به‌نظر می‌رسد؛ به‌ویژه اینکه گوشی‌های هوشمند پرچم‌دار قیمت بسیار گرانی دارند.

 

 

 

به‌عبارت‌دیگر، بیشتر از اینکه گوگل به هواوی نیاز داشته باشد، هواوی محتاج گوگل است. درواقع، حرف مدیر اتریشی هواوی، فرد وانگ‌فِی، مبنی‌بر نداشتن برنامه‌ای برای استفاده از سرویس‌های گوگل حتی درصورت لغو تحریم‌ها‌ی دولت ایالات متحده، بسیار مضحک به‌نظر می‌رسد؛ اظهارنظری که خودِ هواوی اندکی بعد از آن عقب‌نشینی کرد:

اکوسیستم باز اندرویدی هنوز اولویت ما است؛ اما اگر نتوانیم به استفاده از آن ادامه‌ دهیم، اکوسیستم خودمان را می‌توانیم توسعه دهیم.

چنین پاسخ ملایمی، منطقی‌تر به‌نظر می‌رسد و بهتر است هواوی هم‌زمان روی راهکار خودش نیز کار کند. این شرکت می‌تواند فرم‌ورک سرویس‌های خودش را ایجاد کند؛ فرم‌ورکی که توسعه‌دهندگان را قادر می‌سازد با بهره‌گیری از آن، اکوسیستمی غنی از اپلیکیشن‌ها بسازند. بااین‌حال، حقیقت این است که چشم‌انداز روشنی برای توسعه‌ی اکوسیستم هواوی وجود ندارد؛ زیرا توسعه‌دهندگان مجانی کار نمی‌کنند. در بیشتر موارد، تنها کار این افراد توسعه‌ی اپلیکیشن است و صرف زمان برای نرم‌افزاری دیگر با کارکردی مشابه در گوشی هوشمندی که در بازارهای غربی مشتری چندانی نخواهد داشت، برای توسعه‌دهندگان صرفه‌ی اقتصادی ندارد.

کاربران حتی اگر سرویس‌های گوگل را دوست نداشته باشند، متکی‌ به آن هستند. تقریبا تمامی افراد از موتور جست‌و‌جوی گوگل یا اپلیکیشن جی‌میل (شامل تقویم گوگل و گوگل درایو) استفاده می‌کنند؛ زیرا کارکد این محصولات عالی است و ترغیب کاربران به استفاده از محصول مشابه با برند هواوی کار آسانی نخواهد بود. حقیقت این است که کاربران در عین تنفر از گوگل، عاشق آن نیز هستند.

این‌گونه نیست که بگوییم گوگل به هواوی هیچ نیازی ندارد. این دو شرکت از بسیاری جهات همکاری نزدیکی دارند و مطمئنا گوگل علاقه‌مند است سازنده‌ی تلفن‌همراه دیگری درکنار خود داشته باشد؛ سازنده‌ای که سامسونگ را در تسلط‌ بر بازار به‌مبارزه بطلبد. دراصل، گوگل برای پیش‌گیری از اینکه سامسونگ زمانی بخواهد عرصه را برای این شرکت تنگ‌تر کند، قطعا هر رقیبی برای کره‌ای‌ها را دوست خواهد داشت. هیچ شرکت نرم‌افزاری برای توزیع پلتفرم خود نمی‌خواهد فقط متکی‌بر یک سازنده باشد و حتی مایکروسافت به این آگاهی رسیده است که همکاری با گوگل ایده‌ی هوشمندانه‌ای است.

قطعا می‌توان امیدوار بود دولت ایالات متحده و هواوی به‌ نوعی توافق دست یابند که اجازه دهد گوشی‌های شرکت چینی یادشده از نرم‌افزارهای گوگل استفاده کنند و ازطریق کانال‌های رایج در ایالات متحده فروخته شوند؛ اما اگر هرگز توافقی به‌دست نیاید، ظرفیت درخورتوجه یک سال پیش هواوی تکرار نخواهد شد و این شرکت هیچ‌گاه مقام اول تولید گوشی‌های اندرویدی را به‌دست نخواهد آورد.

غیبت هواوی در بازارهای جهانی واقعا تأسف‌آور است؛ زیرا نبرد سامسونگ و هواوی برای به‌دست‌آوردن مقام اول تولید، به‌معنی محصولات بهتر با ایده‌های بهتر برای تمامی کاربران است. بااین‌حال، تفاوتی ندارد چه اتفاقی رخ می‌دهد، محصولات هواوی بدون سرویس‌های گوگل هرگز در غرب خریدار نخواهند داشت.