USB-C استاندارد جدیدی نیست
به‌عنوان اولین نکته درباره‌ی USB-C باید بدانید که این اتصال استانداردی جدید مانند USB1.1 و USB 2.0 و USB 3.0 نیست. استانداردهای مذکور روی قابلیت‌های اتصال ازلحاظ سرعت و موارد دیگر تمرکز می‌کنند؛ درحالی‌که USB-C فقط به جزئیات اتصال می‌پردازد و در دسته‌بندی شبیه به microUSB و miniUSB قرار می‌گیرد. تفاوت اصلی USB-C با دو پورت مذکور در هدف آن برای جایگزینی و تغییر هر دو سوی کابل‌های اتصال دیده می‌شود که در بخش‌های بعدی به آن می‌پردازیم.

در جریان توسعه و گسترش استفاده از USB-C، یک خبر بیش از همه تأثیر مثبت داشت. استفاده‌ی تاندربولت ۳ از این پورت اتصالی، خبر مهمی بود که اینتل در سال ۲۰۱۵ اعلام کرد. این شرکت مشهور سازنده‌ی پردازنده اعلام کرد در آخرین نسخه از پورت اتصالی خود از USB-C استفاده خواهد کرد. رویکرد جدید اینتل دشواری‌های خاصی هم داشت. تاندربولت ۳ برای کارایی بهتر به مدارسازی در داخل خود کابل نیاز دارد؛ درنتیجه، پیاده‌سازی آن با USB-C دشوار بود. به‌هرحال، امروزه استاندارد تاندربولت ۳ هم از پورت USB-C استفاده می‌کند.

تاندربولت ۳ حدود چهاربرابر استاندارد USB 3.1 سرعت دارد. به‌علاوه، پورت‌های USB-C تاندربولت ۳ قابلیت‌های دیگری همچون اتصال چند نمایشگر 4K را به یک پورت ایجاد می‌کند. حتی می‌توان کارت گرافیک اکسترنال را به‌کمک USB-C و تاندربولت ۳ به‌راحتی به لپ‌تاپ متصل کرد. پورت‌های تاندربولت ۳ عموما با طراحی و نشانه‌ی کمی متفاوت با USB-C عادی در دستگاه‌ها استفاده می‌شوند و با دستگاه‌های دیگر USB-C و نسخه‌های قبلی استاندارد تاندربولت هماهنگ هستند.

یکی از اهداف معرفی USB-C جایگزینی هر دو سر کابل اتصال بود
همان‌طورکه گفتیم، USB-C با هدف جایگزینی هر دو سوی کابل‌های اتصالی معرفی شد. برای درک بهتر این ساختار باید تفاوت‌های میان استانداردهای قدیمی با یکدیگر و تفاوت‌های اتصال‌های نوع A و B را نیز با پورت USB-C بشناسید. در جدول بالا، متوجه شدیم عامل اساسی در تدوین استاندارد USB، به حداکثر سرعت قابل‌پشتیبانی آن مربوط می‌شود. البته حداکثر قدرت و برخی عوامل دیگر هم در ایجاد تفاوت مؤثر هستند. ازلحاظ نظری، استانداردهای USB را می‌توان روی هر شکلی از پورت اتصالی پیاده کرد؛ به‌شرطی که کامپیوتر یا هر دستگاه مقصد دیگر، هماهنگی‌های لازم را با پورت و اتصال داشته باشد.

USB 1.1
اولین نسخه از استاندارد، یعنی USB 1.0، هیچ‌گاه به بازار راه پیدا نکرد؛ درنتیجه اولین استانداردی که کاربران استفاده کردند، USB 1.1 نام داشت. این استاندارد توانایی ارسال و دریافت داده با سرعت حداکثر ۱۲ مگابیت‌برثانیه و جریان ۱۰۰ میلی‌آمپر را دارد.

USB 2.0
نسخه‌ی دوم استاندارد در آوریل ۲۰۰۰ معرفی شد و پیشرفتی درخورتوجه در حداکثر سرعت انتقال داده داشت. حداکثر سرعت در USB 2.0 به ۴۸۰ مگابیت‌بر‌ثانیه رسید. به‌علاوه، جریان قابل‌پشتیبانی هم در این استاندارد ۱/۸ آمپر در ۲/۵ ولت بیان شد.

USB 3.0
سومین نسخه‌ی کاربردی از استاندارد USB با تغییرات بزرگی همراه بود. انواع جدید اتصال با این استاندارد به بازار معرفی شدند که سرعت و جریان برق بیشتر را ارائه می‌کردند. به‌علاوه، رنگ آبی هم به اتصال‌های جدید اضافه شد تا ابزاری برای متمایزکردن سرعت و قدرت بیشتر در مقایسه با نسل‌های قبلی باشد. USB 3.0 توانایی انتقال داده تا ۵ گیگابیت‌برثانیه را دارد و جریان ۱/۸ آمپر ۵ ولتی برقرار می‌کند. شایان ذکر است نسخه‌ی سوم در سال ۲۰۰۸ معرفی شد.

USB 3.1
در سال ۲۰۱۳، نسخه‌ای جدید از استاندارد USB معرفی شد که حداکثر سرعت را به ۱۰ گیگابیت‌برثانیه رساند. به‌علاوه، جریان ۲ آمپر ۵ ولتی هم با این استاندارد ممکن شد. گفتنی است جریان‌های ۵ آمپر ۱۲ ولتی و ۲۰ ولتی هم در استاندارد جدید پشتیبانی می‌شوند. در سال جاری میلادی، انجمن USB-IF تغییراتی ساختاری در نام‌گذاری انواع نسخه‌های استاندارد USB 3.0 لحاظ کرد که در جدول بالا به آن‌ها اشاره کردیم.

اتصال USB-A
اتصال USB-A همان نسخه‌ی سنتی USB محسوب می‌شود که اکثر ما با آن آشنا هستیم؛ طراحی مربعی که به‌نوعی نقش پورت انقلابی را در دنیای فناوری برعهده گرفت و هنوزهم به‌عنوان استاندارد اصلی در سمت پورت میزبان اتصال شناخته می‌شود. پورت نوع A از زمان معرفی تاکنون، تغییرهای متعددی تجربه کرده است تا از نسخه‌های جدید استاندارد پشتیبانی کند. به‌عنوان مثال، پین‌های اتصالی جدید به آن پورت اضافه شدند تا قابلیت پشتیبانی از سرعت‌های بسیار زیاد USB 3.0 را داشته باشد. به‌هرحال، طراحی اساسی پورت تغییر چندانی نداشت؛ اما امروز تقریبا تمامی پورت‌های USB-A از جدیدترین استانداردهای انتقال داده پشتیبانی می‌کنند.

علاوه‌بر طراحی مرسوم، نسخه‌های متعدد دیگری هم از USB-A عرضه شد. از میان آن‌ها می‌توان به Mini Type-A و Micro Type-A اشاره کرد که البته با استقبال مناسب در بازار روبه‌رو نشدند. درواقع، نگرانی از افزایش تعداد پورت‌های USB-A از به‌کارگیری پورت‌های مینی و مایکرو جلوگیری و به‌نوعی آن‌ها را منسوخ کرد.

اتصال USB-B

کابل‌هایی با دو پورت اتصال USB-A کاربردهایی در اتصال‌های مبتنی‌بر استاندارد USB دارند؛ اما عموما یک سر دیگر کابل‌ها مجهز به پورت USB-B هستند. سر USB-B کابل عموما به دستگاه کلاینت متصل می‌شود و به‌‌دلیل تنوع این دستگاه‌ها، تنوع در طراحی و ابعاد سوکت‌ها و پورت‌های USB-B را شاهد هستیم. نسخه‌ی اصلی USB-B پورت‌های مربعی بلند با گوشه‌های پخ‌دار دارند که عموما در پرینترها می‌بینیم. پورت‌های مذکور در نمونه‌های جدید با استاندارد USB 3.0 هم هماهنگ شده‌اند.

پورت‌های مینی و مایکرو USB که در گجت‌های هوشمند متعدد مشاهده می‌کردیم، همگی انواعی از پورت USB-B محسوب می‌شوند. انواع متعدد USB-B به‌صورت گسترده در محصولات الکترونیکی استفاده شد و به‌‌دلیل نیاز آن‌ها به ابعاد متفاوت، شاهد نمونه‌های کوچک‌تر هم در دستگاه‌ها بودیم.

انقلاب USB-C
پس از شناخت پورت‌ها و استانداردهای مرسوم در دنیای USB، به پورت انقلابی USB-C می‌رسیم که با هدف جایگزینی هر دو سمت کابل اتصالی طراحی و معرفی شد. به‌علاوه، طراحی جدید تا حد امکان کوچک انجام شد تا دیگر به عرضه‌ی نمونه‌‌‌های مینی و مایکرو نیازی نباشد. درنهایت، استفاده از پورت کوچک‌تر به‌مرور طراحی پورت اتصال را در هر دو سمت میزبان و کلاینت متحول می‌کند.

نکته‌ی مهم در پورت USB-C در طراحی دوطرفه‌ی آن دیده می‌شود. کاربران با استفاده از پورت جدید، تجربه‌ای شبیه به پورت‌های لایتنینگ اپل دارند که جهت اتصال آن‌ها در دستگاه میزبان تفاوتی ندارد. به‌علاوه کابل‌های دو سر USB-C تفاوتی ازلحاظ سمت کابل هم ندارند. درنتیجه همه‌ی تغییرها به تجربه‌ی سریع‌تر و لذت‌بخش‌تر از اتصال USB می‌انجامد. برای پیاده‌سازی چنین رویکردی، اتصال‌های مبتنی‌بر USB-C نیازمند مدارسازی هم هستند (شبیه اتصال لایتنینگ) تا جهت اتصال و چگونگی انتقال داده را هم تعریف کنند؛ ازاین‌رو، کابل‌های امروزی کمی هوشمندتر هستند.

اتصال USB-C براساس جدیدترین استاندارد USB طراحی و ساخته می‌شود؛ درنتیجه تمامی امکانات جدید موردنیاز برای بهترین و سریع‌ترین اتصال هم دراختیار کاربر قرار می‌گیرد. همچنین، USB-C با نسخه‌های قبلی هم هماهنگ است؛ اما قطعا کاربران برای اتصال به نسخه‌های قبلی باید از آداپتورهای مخصوص استفاده کنند.

شارژ به کمک USB-C
استانداردهای قبلی پورت USB فقط برای شارژکردن دستگاه‌های الکترونیکی کوچک مانند گوشی‌های هوشمند مناسب بودند. USB-C با نسخه‌ای جدید از قابلیت‌های انتقال قدرت عرضه شد که خروجی‌های تا ۱۰۰ وات را پشتیبانی می‌کند؛ بنابراین، با استفاده از اتصال مذکور تقریبا می‌توان تمامی انواع لپ‌تاپ‌ها را شارژ کرد؛ منتهی هنوز دستگاه‌های بسیار قدرتمند با اتصال USB-C شارژ نمی‌شوند. علاوه‌براین، اتصال اینترنت و امکان ارتباط با دستگاه‌های خارجی متعدد همچون نمایشگر و ایستگاه‌های اتصالی هم با USB-C ارائه می‌شود.

سرعت انتقال داده با USB-C

همان‌طورکه گفته شد، مزیت مهم اتصال USB-C در سرعت انتقال داده تعریف می‌شود. سرعت‌های کاربردی که با اتصال مذکور ارائه می‌شوند، به عوامل متعددی وابسته هستند. از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به ظرفیت‌های سخت‌افزاری اشاره کرد که از پورت مذکور استفاده می‌کند. اکثر اتصال‌های USB-C از سرعت‌های حداکثر ۱۰ گیگابیت‌برثانیه پشتیبانی می‌کنند؛ البته پورت‌های قدیمی احتمالا به سرعت ۵ گیگابیت‌برثانیه محدود هستند.

جدیدترین نسخه‌ی استاندارد، یعنی USB 3.2، ادعای سرعت ۲۰ گیگابیت‌برثانیه دارد؛ هرچند این سرعت هنوز کمتر از تاندربولت ۳ است. به‌هرحال، با وجود معرفی USB 3.2 در سال ۲۰۱۸، کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند تا سال ۲۰۲۰، شاهد عرضه‌ی عمومی و کاربردهای گسترده‌ی نخواهیم بود.

اتصال به داک با USB-C
پشتیبانی USB-C از انواع پروتکل‌های اتصالی همچون HDMI و DisplayPort نیاز به پورت‌های متعدد را در کامپیوترهای شخصی و دیگر دستگاه‌ها از بین می‌برد. چنین رویکردی بیش از همه برای لپ‌تاپ‌های باریک مناسب خواهد بود و با یک پورت USB-C می‌توان دستگاه‌های متعدد را به کامپیوتر وصل کرد. به‌علاوه، دستگاه با استفاده از همان پورت به داک‌های کاربردی گوناگون هم متصل می‌شود. به‌عنوان مثال، داک قیمت ۱۵۹ یورویی Dell D6000 می‌تواند به‌عنوان ایستگاه شارژ لپ‌تاپ استفاده شود و نقش رابط را برای اتصال به نمایشگرهای متعدد HDMI و کیبورد و ماوس و اتصال اترنت مبتنی‌بر استاندارد گیگابیت بازی کند. برای استفاده از تمامی این قابلیت‌ها فقط باید لپ‌تاپ را با کابل USB-C به داک مذکور متصل کنید.

داک‌های USB-C ارزان متعددی در بازار وجود دارند که از میان آن‌ها می‌توان به Lenovo USB C Hub اشاره کرد که قیمتش ۲۸/۹۸ دلار است. داک لنوو قابلیت شارژ لپ‌تاپ را ندارد؛ اما امکاناتی همچون اتصال نمایشگر و سه پورت USB و دو کارت‌خوان حافظه را به کاربر ارائه می‌کند.

سازگاری USB-C با نسخه‌های قبلی
کاربران قطعا نمی‌توانند کابل USB-C را به پورت USB-A یا برعکس متصل کنند. البته آداپتورهای متعددی در بازار وجود دارد که مثلا برای اتصال گوشی هوشمند USB-C به لپ‌تاپ مجهز به پورت USB-A کاربردی خواهند بود. فراموش نکنید لپ‌تاپ‌هایی این‌چنینی احتمالا تنها از استانداردهای قدیمی USB پشتیبانی می‌کنند و حداکثر سرعت انتقال داده در آن‌ها، به استانداردهای مذکور محدود خواهد بود. درواقع، اتصال آن‌ها به پورت USB-C لزوما باعث افزایش سرعت انتقال داده نمی‌شود.

استفاده از USB-C
کاربران دارای دستگاه‌های الکترونیکی قدیمی به‌ویژه کامپیوترهای شخصی برای استفاده از USB-C راهکارهای متعددی دارند. به‌عنوان مثال، آن‌ها می‌توانند از آداپتورهای تبدیل USB-A به USB-C استفاده کنند تا کابل‌های USB-C گجت‌های جدید به کامپیوترشان متصل شود. افزون‌براین، کابل‌های مستقیم تبدیل USB-A به USB-C هم در بازار وجود دارند.

برای اضافه‌کردن قابلیت USB-C به کامپیوترهای رومیزی، می‌توان از کارت‌های PCIe هم استفاده کرد که به مادربورد متصل می‌شوند. ناگفته نماند برای بهره‌برداری بیشتر از این کارت‌ها، باید نمونه‌های مجهز به جدیدترین اتصال‌های USB همچون USB 3.1 را خرید؛ البته پیش از خرید قطعات،‌ درباره‌ی قابلیت‌های مادربورد نیز اطلاعات کسب کنید.

پشتیبانی از قابلیت‌های متعدد USB-C به سخت‌افزارهای کلاینت و میزبان بستگی دارد
راهکار پایانی برای کاربران علاقه‌مند به اتصال USB-C خرید دستگاه جدید است. همان‌طورکه گفته شد، اکثر دستگاه‌های الکترونیکی جدید به‌دلایل متعدد گفته‌شده در این مطلب، به پورت USB-C مجهز هستند. در چنین خریدهایی هم باید دقت کنید که دستگاه از آخرین استاندارد اتصال پشتیبانی کند. آخرین استانداردها هم عموما با عبارت‌های USB 3.1 یا SuperSpeed USB یا +SuperSpeed USB در بخش مشخصات محصول دیده می‌شوند.

مشکلات USB-C
اتصال USB-C با وجود تمام مزایایش، هنوز مشکلات متعددی تا پیاده‌سازی نهایی و استفاده‌ی تمام جامعه دارد. برخی کارشناسان معتقدند محصولات کنونی توانایی برطرف‌کردن نیازهای همه‌ی کاربران را در حوزه‌های ادعاشده ندارند. آن‌ها مشکلات بی‌شماری را مطرح می‌کنند که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به تداخل استانداردها اشاره کرد. درادامه، به برخی از محدودیت‌های و مشکلات USB-C به‌صورت مختصر اشاره می‌کنیم

مشکل سرعت شارژ

بررسی‌های متعدد نشان می‌دهد پورت USB-C در ارائه‌ی مهم‌ترین دستاورد و قابلیت خود، یعنی شارژ دستگاه‌ها، با مشکل مهمی روبه‌رو است. تغییر شارژر و کابل دستگاه مجهز به USB-C به تغییر سرعت شارژ منجر می‌شود و حتی در ولتاژ و جریان مشابه هم شاهد تغییر سرعت هستیم. علاوه‌براین، استفاده از کابل متفرقه‌ی USB-C به‌جای کابل‌های عموما کوتاهی که با گجت‌ها ارائه می‌شوند، سرعت شارژ را کاهش می‌دهد. محصولات مشهوری همچون گوشی‌های هوشمند سامسونگ و هواوی و ال‌جی همگی درصورت استفاده از شارژرها و کابل‌های متفرقه، با کاهش سرعت شارژ روبه‌رو می‌شوند. 

آزمایش روی برخی از گجت‌های هوشمند، مانند محصولات وان‌پلاس، نشان می‌دهد درصورت استفاده از شارژرهای متفرقه، قابلیت شارژ سریع به‌صورت کامل از بین می‌رود. البته در نمونه‌های دیگر کاربر هنوز شارژ سریع‌تر از حالت‌های سنتی را دریافت می‌کند؛ اما بازهم با هر شارژر و کابل، سرعت متفاوتی به‌دست خواهد آمد. 

نمودارهایی که در این قسمت مشاهده می‌کنید، تفاوت سرعت شارژ چند گوشی هوشمند را با ترکیب شارژر و کابل‌های گوناگون نشان می‌دهد.

مشکل سرعت انتقال داده
همان مشکلاتی که در بخش شارژ و تفاوت سرعت شارژ در دستگاه‌های گوناگون وجود داشت، در سرعت انتقال داده هم مشاهده می‌شود. آداپتورهای USB سرعت‌های چندبرابر و حتی سرعت تاندربولت را برای پورت‌های متنوع پشتیبانی می‌کنند؛ اما برای کاربری بهینه باید کابل‌ها نیز به‌صورت اختصاصی برای هماهنگی با نیازهای سرعت زیاد هماهنگ باشند.

سرعت انتقال داده USB-C وابستگی زیادی به کابل و گجت اصلی دارد
آنچه پیش‌تر به‌عنوان مشکل نام‌گذاری و برندینگ استانداردهای USB بیان شد، هنوز در انتخاب دستگاه‌ها برای کاربران مشکل ایجاد می‌کند. پورت USB-C می‌تواند کاربردهای متنوعی همچون ارتباط با استانداردهای DisplayPort ،MHL ،HDMI ،Ethernet و حتی دستگاه‌های صوتی را فراهم کند. پشتیبانی از هریک از استانداردهای مذکور لزوما در بخش مشخصات دستگاه ذکر نمی‌شود؛ درنتیجه، شاید کاربر دستگاهی مجهز به پورت USB-C با کاربری خاص مدنظر خود بخرد؛ اما پورت دستگاه لزوما آن قابلیت را ارائه ندهد. همین مشکل در پشتیبانی از سرعت‌ها هم دیده می‌شود.

مشکل کمبود پورت
شاید بزرگ‌ترین مشکل پورت USB-C را بتوان در کمبود تعداد آن در دستگاه‌ها، به‌ویژه گوشی‌های هوشمند، مشاهده کرد. امروزه، بسیاری از تولیدکننده‌ها پورت ۳/۵ میلی‌متری صدا را حذف می‌کنند و هدفون گوشی هوشمند نیز با اتصال USB-C عرضه می‌شود. همین رویکرد مشکلات متعددی در استفاده‌ی هم‌زمان از هدفون و شارژر برای کاربر ایجاد می‌کند که به عرضه و خرید انواع لوازم‌جانبی ارتباطی مجزا منجر می‌شود. خرید لوازم‌جانبی نیز مشکلات مذکور همچون سرعت و شارژ را تشدید می‌کند.

تولیدکننده‌های لپ‌تاپ نیز هم‌سو با جریان بازار، به‌سمت کاهش پورت‌های اتصالی پیش رفته‌اند. آن‌ها پورت شارژ را با یک پورت USB-C جایگزین کرده‌اند؛ ازاین‌رو، کاربر در زمان شارژ با محدودیت استفاده از لوازم‌جانبی روبه‌رو می‌شود. در چنین وضعیتی نیز، کاربران به خرید لوازم ارتباطی جدید مانند داک‌هایی مجبور هستند که پیش‌ازاین به آن اشاره کردیم.

مشکل طراحی و مقاومت
طراحی فیزیکی USB-C یکی دیگر از مواردی است که نگرانی کاربران و کارشناسان را به‌دنبال دارد. رابط پورت مذکور با طراحی سوراخ‌دار کمی شکننده به‌نظر می‌رسد. به‌علاوه، در بخش سوکت نیز شاهد قطعه‌ای میانی هستیم که آن هم مقاومت اتصال را کاهش می‌دهد. اپل در پورت لایتنینگ و در بخش کابل از قطعه‌ی فلزی محکمی استفاده می‌کند که پایداری و مقاومت بیشتری دارد.

USB-C نسبت به لایتنینگ مقاومت کمتری دارد
از دیگر مشکلات می‌توان به وضعیت بدون تنظیم قانون استاندارد USB-C اشاره کرد که به تولید و عرضه‌ی لوازم‌جانبی گوناگون غیراستاندارد و خطرناک منجر شده است. برخی از آن‌ها حتی به‌دلیل استفاده از ولتاژهای غیراستاندارد موجب آتش‌سوزی دستگاه اصلی هم شده‌‌اند؛ به‌ همین دلیل، آمازون فروش هرگونه کابل یا آداپتور USB-C ناهماهنگ با استانداردهای USB-IF را ممنوع کرد.

انجمن USB-IF برای حل مشکل گفته‌شده پروتکل جدیدی ارائه کرد که امکان بررسی اعتبار دستگاه یا کابل متصل‌شده را به دستگاه میزبان می‌دهد؛ درنتیجه، پیش از دریافت هرگونه شارژ یا داده، اعتبار کلاینت بررسی می‌شود. البته هنوز زمان و فرایند دقیق ارائه‌ی پروتکل جدید برای دستگاه‌های موجود مشخص نیست. همچنین، با ارائه‌ی پروتکل نیز احتمالا باید بسیاری از لوازم‌جانبی مبتنی‌بر USB-C را تعویض کرد.

آینده‌ی اتصال USB-C
ایده‌ی اولیه‌ی USB-C، یعنی یک پورت و یک کابل برای استفاده در دستگاه‌های متعدد، ارزشمند و کاربردی به‌نظر می‌رسد؛ منتهی محدودیت‌های ذکرشده در این مطلب و مشکلات متعدد کاربران، مانعی بر سر راه جامع‌شدن فناوری به‌نظر می‌رسد. علاوه‌بر کاربران، تولیدکننده‌های انواع دستگاه‌های الکترونیکی هم با مشکلات متعددی در تولید دستگاه روبه‌رو هستند. پشتیبانی از تمامی قابلیت‌های متعدد USB-C پروژه‌ی مهندسی پیچیده‌ای محسوب می‌شود و قطعا دشوارتر از ساخت نسل‌های قبلی خواهد بود. افزون‌براین، افزایش تعداد قطعات در پورت اتصالی و کابل‌ها هم هزینه‌های ساخت و پیاده‌سازی را افزایش می‌دهد.

کارشناسان اعتقاد دارند تولیدکننده‌های صنعت الکترونیک و انجمن استاندارد USB باید رویکردی کارآمدتر در پیش بگیرند تا USB-C از وضعیت موجود خارج شود. آن‌ها باید مسیر کنونی را بیش‌ازپیش به‌سمت راحتی کاربران هدایت کنند. از ساده‌ترین راهکارها می‌توان به ذکر شفاف‌تر مشخصات محصول و حتی نام‌گذاری بهتر اشاره کرد تا کاربر در خرید و انتظارات خود آگاهی بیشتری داشته باشد.

راهکارهایی همچون رنگ‌آمیزی کابل‌ها و پورت‌ها، مانند رویکردی که در USB 3.0 انجام شد، راهکار ساده و کاربردی دیگری خواهد بود؛ البته چنین روش‌هایی با هدف اصلی USB-C، یعنی طراحی مناسب برای کاربردهای متنوع، تداخل پیدا می‌کند.