موسسه Freedom House که یک سازمان ناظر مستقل به شمار می آید، گزارش سالانه خود در مورد آزادی در سطح بین المللی را منتشر کرده تا در آن شرایط سیاسی و اجتماعی که شهروندان کشورهای جهان با آن روبرو می شوند را با هم مقایسه می نماید. بر اساس فاکتورهایی مختلف به هر کشور نمره ای از ۱۰۰ داده شده که بر اساس بیشتر یا کمتر بودن این نمره، آن کشور از لحاظ آزادی و آزادی بیان «آزاد»، «نسبتاً آزاد» یا «بسته» (بدون آزادی) رده بندی خواهد شد.

 

از معیارهای اصلی این رده بندی می توان به آزادی انتخابات، مقدار محدودیت های دولتی برای شرکت ها، شرایط اقلیت های قومی و نژادی، آزادی بیان، امنیت شهروندان خارجی و حقوق مهاجران اشاره کرد. هر چه نمره کشورها بیشتر بوده و به ۱۰۰ نزدیک تر باشد آن کشور آزادتر و هر چه نمره دریافتی به صفر نزدیک تر باشد آن کشور بسته تر خواهد بود. به طور کلی کشورهایی که نمره ای کمتر از ۶۰ دریافت کرده اند جزو کشورهای نسبتاً آزاد یا بسته قرار دارند. برای مثال ایالات متحده در این رتبه بندی نمره ۸۶ را دریافت کرده که رتبه ۵۱ را در میان ۸۷ کشور آزاد این رده بندی به خود اختصاص داده و رتبه اش نسبت به سال گذشته افت داشته است.

 

در این میان کشورهایی مانند نروژ، فنلاند و سوئد توانسته اند با کسب نمره ۱۰۰ از ۱۰۰ آزادترین کشورهای جهان لقب بگیرند و پس از آن ها نیز هلند و کانادا با نمره ۹۹، لوگزامبورگ، نیوزیلند، استرالیا و اروگوئه با نمره ۹۸، ایرلند جنوبی و دانمارک با نمره ۹۷ و ژاپن، سوییس، پرتغال، بلژیک و باربادوس با نمره ۹۶ در رتبه های بعدی بالای این فهرست قرار گرفته اند. در انتهای فهرست نیز کشور سوریه با امتیاز صفر قرار دارد. از دیگر رتبه های پایین این جدول می توان به تبت با نمره ۱، اریتره، سودان جنوبی و ترکمنستان با نمره ۲، کره شمالی با نمره ۳، صحرای غربی با نمره ۴، گینه استوایی با نمره ۶، سومالی، عربستان سعودی و سودان با نمره ۷، کریمه با نمره ۸، جمهوری آفریقای مرکزی، لیبی، ازبکستان و تاجیکستان با نمره ۹ و اوستیای جنوبی با نمره ۱۰ اشاره کرد که بدترین شرایط را از لحاظ آزادی دارند.

 

برای دیدن مطالب فناوری بیشتر اینجا را کلیک نمایید.

منبع خبر